“Als je altijd meer wil, heb je minder”

“Als je altijd meer wil, heb je minder”

Altijd maar meer willen. Vroeger ervoer ik dit vaak. Nu minder vaak, maar toch nog wel met enige regelmaat. Om me heen zie ik het ook: mensen die alleen maar streven naar meer. Laatst had ik het er met mijn vriend over en kwam ik op een uitspraak die – naar mijn idee – de spijker op z’n kop slaat. “Als je altijd meer wil, heb je minder”. Ik heb ook even gegoogled naar deze uitspraak door hem tussen aanhalingstekens te plaatsen en kon geen enkele website/artikel vinden met letterlijk deze uitspraak. Misschien heb ik dus een heuse quote verzonnen, woehoe, de vlag mag uit  Wat ik stiekem best vreemd vind, want naar mijn idee klopt deze simpele uitspraak in veel gevallen. En is het tegelijkertijd een oproep aan iedereen om minder te willen waardoor je uiteindelijk meer hebt. Maar misschien vergt deze uitspraak/quote iets meer uitleg..

Mensen willen vaak veel en meer en meer en meer. Althans: de mensen in deze Westerse maatschappij. En oke, niet álle mensen in deze Westerse maatschappij maar stiekem toch wel veel van deze mensen. En ik doel niet alleen op het materialistische meer, maar het algemene meer. Ze willen meer geld, meer vrienden, meer vakantie, meer in de sportschool staan, meer schoenen en meer presteren. Onder “meer” versta ik trouwens ook “groter” of  “beter”. Een betere baan, een grotere auto, een groter huis, een betere telefoon. And the list goes on and on.

Het gaat niet om deze losse redenen om meer te willen. Het gaat me meer om de opeenstapeling van en de snelheid waarmee.

Op zich is het helemaal niet erg om af en toe “meer, groter of beter” te willen. Meer in de sportschool staan als je nooit sport, is misschien helemaal geen slecht plan. Een groter huis als je (ooit) gezinsuitbereiding verwacht is legitiem. Een betere camera als je dol bent op fotograferen is een mooi cadeau aan jezelf waar je veel plezier aan zal beleven. Meer vakantie als je merkt dat het vele werken je tegenstaat of je merkt dat je echt toe bent aan een adempauze is te begrijpen. Het gaat niet om deze losse redenen om meer te willen. Het gaat me meer om de opeenstapeling van en de snelheid waarmee.

En juist die opeenstapeling van en snelheid waarmee we meer/beter/groter willen zorgt er naar mijn idee voor dat we niet meer zien wat we allemaal hebben. Dat we voorbij gaan aan alle mooie dingen die we al bezitten, beleven en doen. Dat we niet de tijd en de ruimte nemen om die dingen te koesteren en er van te genieten maar daar met “de buldozer van meer” overheen gaan. Het streven naar meer zorgt voor ontevredenheid en maakt moe. Waardoor je de dingen die je hebt en doet niet optimaal waardeert en waardoor het streven naar meer er dus voor zorgt dat je minder hebt. Niet in letterlijke zin natuurlijk, want je hebt wat je hebt. Maar wel als het aankomt op een stukje beleving.

Dat we niet de tijd en de ruimte nemen om die dingen te koesteren en er van te genieten maar daar met “de buldozer van meer” overheen gaan

Als ik naar mezelf kijk, kan ik zeggen dat ik in sommige opzichten minder “meer” wil. Op het gebied van materialisme merk ik dat ik het “meer willen” aardig heb los kunnen laten. Waar ik vroeger dacht dat ik gelukkig zou worden van veel schoenen, veel make-up, veel sieraden, de nieuwste gadgets en een enorme walk-in closet, besef ik me nu dat ik veel gelukkiger word van mooie favorieten. A girl doesn’t need a walk in closet, she only needs her favorites. Uiteraard wil ik weleens wat nieuws. Maar ik leer veel beter kijken naar wat ik heb, waar ik gelukkig van word en waar ik dus verder in wil investeren. Het gaat me niet meer om kwantiteit maar kwaliteit.

Maar tegelijkertijd zijn wij de maatschappij en vragen wij dit van elkaar en van onszelf

Wanneer het aankomt op dingen doen en bereiken dan ben ik nog niet zo ver. Ik wil heel veel kunnen en doen. En ik wil het allemaal goed kunnen en doen. Ik wil een goede baan, ik wil goed kunnen fotograferen, ik wil meer boeken lezen, ik wil bloggen, ik wil voldoende bewegen, ik wil een leuk sociaal leven hebben, ik wil meerdere instagramaccounts bij kunnen houden. En dat zorgt er echt voor dat ik veel minder kan genieten van de dingen die ik allemaal doe en dat ik minder trots op mezelf kan zijn. Juist omdat ik op het moment dat ik iets heb gedaan tegen mezelf zeg: “leuk hoor, maar er zijn nog zoveel andere dingen die je wil doen”. Het is niet zo dat dit altijd zo is hoor. Er zijn veel momenten dat ik geniet, tevreden ben, stil kan staan en genoegen kan nemen met wat ik doe. Maar er zijn ook momenten waarop ik me ontzettend gejaagd voel waardoor ik alle leuke dingen die ik kan en doe uit het oog verlies. En waardoor ik dus het gevoel heb dat ik minder heb dan ik heb.

Ik denk dat de maatschappij waarin we leven dat gevoel van altijd meer willen enorm triggert. We worden doodgegooid met (de meest slechte) reclames, social media laat ons geloven dat je een geweldig leven moet hebben omdat je anders raar bent en bij scholen, opleidingen en werkgevers gaat het niet om het proces maar om het resultaat: presteren! Maar tegelijkertijd zijn wij de maatschappij en vragen wij dit van elkaar en van onszelf. En wij kunnen onszelf en elkaar er van bewust (proberen te) maken dat altijd meer willen helemaal niet gezond is. We kunnen onszelf en elkaar wijzen op de dingen die we al hebben en doen. Wij kunnen ervoor zorgen dat we meer hebben door minder te willen.

What about you: wil jij altijd maar meer?

Share:

4 Reacties

  1. E
    21 juli 2018 / 08:58

    Je post klopt echt helemaal! Ik heb beslist om minder uren te gaan werken, minder te verdienen, maar veel meer tijd voor mezelf te creëren. En ik vind dat dat me juist rijk gaat maken. Ik haat fulltime werken, dus waarom zou ik het doen? Omdat de maatschappij zegt dat dat moet om goed te kunnen leven? Ik leef nu al 6 maanden met 800 euro per maand en ik mis echt niets! Beste keuze die ik ooit heb gemaakt 🙂

  2. 21 juli 2018 / 11:07

    Zo herkenbaar! Hele goede quote en mooi artikel heb je geschreven 🙂

  3. 21 juli 2018 / 12:06

    Ik vind het helaas ook wel herkenbaar. Ik heb periodes dat ik echt prima kan zonder spul kopen en dan periodes zoals tijdens de solden, dat ik echt veel nieuwe dingen koop. Tot een tijd geleden deed ik dat ook echt vooral omdat ik dacht dat die ene broek me veel meer zelfvertrouwen ging geven en dat mensen me dan tof zouden vinden (belachelijk hé) maar ik weet nu ook dat mensen er écht totaal niet op letten wat je aan hebt, dus koop ik nu vooral dingen om mezelf blij te maken. Is ook al een stap hé. En vroeger werkte ik ook deeltijds gewoon omdat ik dat leuker vond dan voltijds werken en van zodra het in de toekomst financieel wat beter gaat, zou ik dat ook weer willen doen 🙂 Maar toen ik deeltijds werkte, merkte ik daar van sommige mensen ook weerstand over op. Dan kreeg ik dingen te horen als waarom ga je deeltijds werken als je jong en gezond bent?

  4. 29 juli 2018 / 16:56

    Ik vind dit echt prachtig omschreven! Ik probeer altijd stil te staan bij wat je wel hebt en tevreden te zijn met nu, dit… Niet altijd maar te kijken wat beter, meer en in de toekomst kan. Zo wordt je naar mijn mening ondankbaar. Ik probeer te genieten van alle dingen, groot & klein en ook met het niet meer willen van andere dingen om me heen.

Geef een reactie