Gisteren had een verschrikkelijke dag kunnen zijn

Gisteren had een verschrikkelijke dag kunnen zijn

Gisteren was het zondag. De dag waarop ik ‘s morgens de rotzooi van het feestje van zaterdag opruimde. Mijn moeder en ik gaven samen een feest. Zij wordt 60 en ik ben afgestudeerd. Het leek verder een rustige zondag te worden. Ik zou de boel opruimen en dan samen met mijn vriend weer terug naar Arnhem rijden. Verder stond er niets op de planning. Het weer gisteren was een beetje onstuimig: het waaide flink, er trokken grijze luchten voorbij maar de zon liet zich ook geregeld zien. En dat weer is heel typerend voor wat wij gisteren mee hebben gemaakt. Er was een enorme grijze wolk, die overruled werd door de zon. Wat had gisteren slecht af kunnen lopen zeg..

Een aantal maanden geleden is mijn fiets in Arnhem gejat. Balen maar gelukkig had ik nog een fiets bij mijn ouders staan die ik mee naar Arnhem zou kunnen nemen. Gisteren voordat we richting Arnhem vertrokken dachten we er ineens aan dat het wel handig zou zijn om de fiets mee te nemen. Mijn vriend had de fietsendrager in de auto liggen. Zo gezegd zo gedaan. We hadden de gekke fietsendrager (mijn vriend heeft geen trekhaak, dus hij heeft zo’n ingewikkelde fietsendrager) gemonteerd zoals het beschreven stond. Mijn vader heeft geholpen met de fiets er op te maken en te controleren of het ding wel goed vast zat.

Toen de fiets op de auto zat en de cadeautjes die ik de dag daarvoor had mogen ontvangen ingeladen waren, vertrokken we naar Arnhem. Het waaide behoorlijk waardoor mijn vriend besloot om in plaats van 130 km. per uur, het op 100 km. per uur te houden op de snelweg. Zo’n fiets vangt namelijk aardig wat wind. Mijn vriend en ik zaten in de auto lekker na te praten over het feestje van de dag daarvoor, tot we gekraak hoorden, gevolgd door een enorme klap. De fiets kwam met een enorme smak en een hels kabaal op de snelweg terecht. Ik weet nog dat ik een enorme gil slaakte, dat mijn vriend de toeter indrukte en dat we één seconde later op de vluchtstrook stonden.

Hoe het allemaal is gegaan, staat me niet meer heel helder voor de geest. Mijn lichaam raakte zo van streek door de enorme schrikreactie dat ik bijna van mijn stokje ging. Achter ons is een busje gestopt op de vluchtstrook. Ik weet nog dat de vrouw in het busje tegen me zei dat mijn vriend NIET de weg op moest gaan. Ik begreep er niets van, maar blijkbaar was mijn vriend de snelweg op gerend om de fiets van de weg af te rapen. Niet omdat die fiets ons nu zo dierbaar is, maar omdat hij het niet zou kunnen verdragen als er door die fiets iets ernstigs met andere weggebruikers zou gebeuren. Het was een driebaansweg en de fiets lag op de tweede rijbaan. Midden op de weg dus. Levensgevaarlijk.

Ik weet zeker dat er gisteren middag een engeltje is geweest dat ons heeft bijgestaan. Mijn vriend heeft namelijk de fiets van de weg af kunnen halen zonder dat er iets is gebeurd. Geen enkele auto had schade, mijn vriend is niet aangereden en (helemaal een wonder) de fiets heeft enkel een beschadiging aan een trapper. De mensen achter ons hebben de fiets met hun busje voor ons naar Arnhem gebracht. Zó ontzettend lief.

Het is bijna ongeloofwaardig dat zoiets gevaarlijks zo goed is afgelopen. Op het moment dat ik dit artikel typ (zondagavond 19.30) kunnen mijn vriend en ik ook nog amper geloven dat het is gebeurd en hoe het is afgelopen. We hebben het er vandaag al wel twintig keer over gehad en het zal ook nog wel vaker de revue gaan passeren.

Wat een onstuimige zondag. Waar een dreigende gitzwarte wolk aan de lucht stond was deze plotsklaps verdwenen. Geen drupje regen. Niks, nada noppes. De fietsendrager krijgt een enkeltje prullenbak, de lieve mensen een bos bloemen en het beschermengeltje op onze schouder enorm veel liefde.

engeltjes

Heb jij ook ooit zo’n moment gehad waarop jouw engeltje je heeft gered?

Share:

15 Reacties

  1. 29 augustus 2016 / 08:38

    Jeetje mina, daar schrik je wel van zeg! Gelukkig dat jullie niets is overkomen verder! ♡

  2. Henrieke
    29 augustus 2016 / 09:12

    Fijn dat alles goed is afgelopen, want dit is wel schrikken!

  3. 29 augustus 2016 / 10:05

    Pfoeee, dat is schrikken zeg. Gelukkig is het allemaal goed afgelopen!! Superfijn ook dat die mensen jullie zo lief hebben geholpen, dat zie je ook niet heel vaak.

  4. 29 augustus 2016 / 10:06

    Gelukkig is er niks gebeurd met jullie! Hier schrik je echt van. Ik had de fietsendrager niet weggegooid, maar per direct teruggestuurd naar het bedrijf waar jullie het hebben gekocht, dit had niet mogen gebeuren ondanks dat het goed vast zat!

    • MevrouwMiauw
      29 augustus 2016 / 10:08

      We hebben hem inderdaad nog niet weggegooid. We moeten nog even kijken wat we er mee gaan doen, maar we gaan er zeker achteraan.

  5. 29 augustus 2016 / 10:33

    Heel erg schrikken, heel erg om zoiets mee te maken. Wij waren een week geleden naar een concert in Utrecht.. Dus reden ‘s nachts terug, omdat t bijna 2uur rijden is. Opeens zag ik een vrachtwagen met zn gevarenlichten aan half op de vluchtstrook half op de 1e rijbaan. Dus ik verplaatst naar de 2e rijbaan. Opeens zie ik allemaal brokstukken van een auto verschijnen en plots ligt er een auto op zn kop voor me, waar de passagiers nog uigkruipen. Ik kon net op tijd remmen en kwam er net voor tot stilstand. De auto lag precies zo dat je zn lichten niet zag. Moet er niet aan denken dat ik niet optijd kon remmen en zo op die mensen inreed. Politie kwam snel gelukkig en mochten doorrijden. Maar zijn bij een tankstation even gestopt. Stond enorm te shaken!

    • MevrouwMiauw
      29 augustus 2016 / 10:35

      Jeetje.. Wat moet dat een vreselijke ervaring zijn geweest. Wat knap dat je zo snel hebt kunnen handelen waardoor je een enorm drama hebt kunnen voorkomen. Ik kan me heel goed voorstellen dat je enorm hebt geshaked ja. Daar zul je de afgelopen week ook nog wel vaak aan terug hebben gedacht. Wat een nachtmerrie.

  6. 29 augustus 2016 / 12:51

    Oh wat schrikken zeg :o Ik kan me voorstellen dat jullie allebei ontzettend zijn geschrokken. Je moet er toch niet aan denken wat er allemaal had kunnen gebeuren!

  7. 29 augustus 2016 / 18:24

    Wat hebben jullie een enorm lieve engel gehad! Want zoiets kan raar aflopen zeg.. Ben blij dat jullie het er goed vanaf hebben gebracht en hoop dat jullie snel zijn bekomen van de schrik!

  8. 29 augustus 2016 / 20:15

    Dan schrik je je inderdaad kapot, dat kan ik me helemaal voorstellen! Gelukkig is er niets gebeurd zeg.

  9. 30 augustus 2016 / 15:28

    Jeetje wat een verhaal. En mijn God! Dat er niets gebeurt is tijdens het van de weg halen van die fiets. Ik krijg er de rillingen van als ik het lees. Gelukkig zijn jullie oké.

  10. 30 augustus 2016 / 21:06

    Jeetje wat schrikken zeg! Heftig verhaal,gelukkig is het goed gekomen.

  11. 30 augustus 2016 / 22:10

    Wow, dat is echt heel erg schrikken! En dat is nog zacht uitgedrukt. Heel veel geluk dat het allemaal goed is gekomen! Iets moois om dankbaar voor te zijn.

  12. 31 augustus 2016 / 12:41

    Wow, dat is inderdaad aardig schrikken! Wij (ik reed mee met een vriend, we zaten met vieren in de auto) zijn een aantal jaar geleden eens uit de bocht gegaan. Opeens stonden we met beide rechterwielen op de vangrail; ik wist zelfs niet dat dat kon. Ik heb nog uren staan trillen. :-/

    • MevrouwMiauw
      31 augustus 2016 / 12:44

      Jeetje dat lijkt me inderdaad ook enorm schrikken zeg. Ik kan me voorstellen dat je daar nog lang door hebt staan trillen.

Geef een reactie