Vlinders dagboek #1 | Ondeugend, balkon time, planten eten

Zo, hallo, daar ben ik dan. Jullie hebben vast al wel het een en ander over mij gelezen, maar vandaag kom ik zelf eindelijk aan het woord. Jullie denken vast allemaal dat ik ontzettend lief ben door alles wat mijn personeelslid over me heeft geschreven. Over het algemeen ben ik dat ook hoor, maar ik heb natuurlijk ook mijn eigenaardige en eigenwijze poezeneigenschappen. Vandaag kun je een passage uit mijn dagboek lezen waarin mijn ondeugende kant naar voren komt. Ik heb ook geplogd, dus er staan ook genoeg foto’s bij.

Afgelopen week was het super lekker weer, de balkondeur stond lekker vaak open en ik vind het dan natuurlijk heerlijk om het balkon op te gaan. Ik spring vaak op tafel om te chillen en een beetje rond te kijken, gelukkig vinden mijn personeelsleden dat niet zo erg.

Wat ze wel erg vinden is wanneer ik de planten in de plantenbak op ga eten. Ze zijn bang dat ik daar ziek van kan worden. Het lijkt me heerlijk om lekker van de klimop plant te gaan eten, maar dat schijnt niet goed voor me te zijn. Toch blijf ik het maar proberen, ik ben gewoon heel erg benieuwd wat er met me gebeurt als ik zo’n sappig en groen klimopblad eet. Ik bevind me momenteel in de experimenteerfase, een beetje puberaal maar wel spannend. En ach.. de kat van een vriendin van mijn vrouwtje (volg je hem nog..?) had laatst een halve bos tulpen opgegeten. Tenminste, dat hoorde ik haar vertellen. Dus waarom zou ik dan niet wat klimop mogen eten?

Helaas word ik telkens als ik aan die planten ga knabbelen, zonder pardon op een kruk gezet. Ik doe altijd alsof ik zit te snuffelen en dan probeer ik heel onopvallend om te gaan knabbelen, maar ze hebben het altijd door. Eerlijk is eerlijk: als ik zo op die stoel gezet word, dan voel ik me best beledigd. Ik vind het zo irritant dat ze me altijd zo in de gaten zitten te houden. Ik ben toch geen klein kind meer? Met mijn 10 jarige leeftijd..

En toen ik op de kruk gezet was en ik mijn hoofd omdraaide (nadat ik even heel erg goed heb laten zien hoe beledigd ik me voelde) zag ik het: ze had wéér dat ding vast waarmee ze al mijn lieve, grappige, schattige en gekke momenten vast probeert te leggen. Nou.. als ze me op de foto wil dan kan dat hoor.. Dan zal ik wel even heel erg dicht bij komen.

Ik dacht: ik kom gewoon zo dicht bij, dat ze mijn oog ook nog even op de foto kan zetten. Dat vindt ze vast leuk en daarna houdt ze misschien eens op met dat fotograferen.

Daarna wilde ik eigenlijk nog maar één ding: lekker onder mijn dikke harige buik geaaid worden. Ik ben er dus maar weer mooi voor gaan liggen en keek er ook heel lief bij. Gelukkig ging de telefoon toen eindelijk weg en kreeg ik mijn welverdiende aaisessie. Het was echt heerlijk.

Afgelopen week heb ik dit tafereel natuurlijk erg vaak herhaald. Ik baal er toch wel van dat ik nog steeds geen klimop heb kunnen eten. Misschien werkt het wel halliunerend en zie ik een paar uur alleen maar grote muizen en lekkere kattensnoepjes. Dat zou een feestje zijn. Helaas laten mijn baasjes, vooral het vrouwtje, dat niet toe. Lief dagboek, hopelijk heb ik de volgende keer weer een spannend avontuur. Ik ga eens nadenken over hoe ik mijn baasjes nog meer kan klieren.